บ่อยครั้งที่รู้สึกอึดอัดกับการถูกซักถาม บางคำถามก็เป็นคำถามที่ดี ท้าทายให้ขบคิดหาคำตอบ (แก้ปัญหา) แต่บางคำถามก็เป็นคำถามจำพวก FAQ ถามไว้ก่อนแต่ไม่ได้อยากรู้หรอก
แต่บางคำถาม มันก็ชวนคิดนะ แต่หมั่นไส้คนถามเลยไม่ตอบซะงั้น (มันก็สิทธิ์ของเรา) เพราะบางทีก็รู้สึกว่าคนถามก็ถามแบบไม่คิดเหมือนกัน ถามในเชิงว่าเราต้องให้คำตอบเขาด้วยเหตุผลทางบุญคุณ, ทางการอุปการะ, ฯลฯ บางทีก็อยากจะบอกคนถามนะว่า เราก็ไม่ได้รู้ทุกอย่าง จะให้เราหาคำตอบให้ทุกอย่าง เราก็ต้องใช้ทรัพยากรของเรา คำตอบมันไม่ได้ได้มาฟรีๆ
พูดไปตรงๆ เลยดีไหมว่า “ถ้าจะปรึกษาอะไรที่ต้องไปออกแรงค้นคว้าจะขอเรียกเก็บค่าใช้จ่าย ในงานชิ้นนั้น”
Tags
หรือว่ามั
หรือว่ามันเกี่ยวกับระบบการศึกษาของเราที่ ชอบรอให้ครูมาสอนแบบนกแก้วนกขุนทอง มีอะไรก็ถามครู เพราะคิดว่าครูคือพหูสูตร ครูหรือผู้ใหญ่ ผู้รู้ทุกอย่าง
การค้นหา inquiry ด้วยตัวเอง มันเลยไม่ได้อยู่ในนิสัยของคนไทย รู้สึกว่าไปหาเองมันยากลำบาก ถามเอาน่าจะเร็วกว่าและน่าจะตรงจุดมากกว่า
แต่บางทีมันไม่ใช่เพราะดันไปถามคำถามกับคนที่ไม่ควรถาม คือไม่มีความรู้ในเรื่องที่จะตอบ สิ่งที่ได้มาก็อาจจะเป็นอะไรที่ไร้สาระ หรือข้อมูลที่ผิดพลาด
สู้เอาเวลาไปค้นคว้าหาความจริงด้วยตัวเองน่าจะสนุกและได้คำตอบอย่างที่ต้องการ แต่หลายๆคนก็ไม่รู้ว่าการไปหาเอาเองสนุกกว่าอย่างไร
หากมีคนมาถามคำถามที่เราไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบ มันไม่ได้ทำให้เราแย่ลงในสายตาคนถาม นอกจากว่าเราคิดเกินไป
การคิดค่าใช้จ่ายก็เหมือนค่าเสียเวลา....ใครจะยอมจ่าย