คำวิจารณ์

เราจะวิจารณ์มันอย่างถึงพริกถึงขิงอย่างไรดี?

ก็ต้องบ้ากับมันพอที่จะรู้ไส้รู้พุงมัน แล้วถึงค่อยวิจารณ์มัน การที่วิจารณ์โดยไม่เห็นไม่ได้ลอง ไม่มีความรู้ มันย่อมเกิดอาการเดาเอาเอง ยิ่งถ้ามีอัตตาสูง (หรือถูกปลูกฝังมาให้มีอัตตาสูง) ก็ยิ่งไปกันใหญ่บางทีวิจารณ์ไปผิด ๆ ต่อหน้าสื่อ เราที่พอจะทราบข้อเท็จจริงมาบ้างก็รู้สึกว่า “นี่มันบ้าชัด ๆ จะมั่นใจอะไรกันหนักหนาวะ ลัทธินี้ก็แปลกดีสอนให้คนใช้ระเบิดพลีชีพโดยไม่รู้ตัวว่าต้องตายแฮะ”

ดูข่าวต่างประเทศแล้วเห็นผู้ถูกสัมภาษณ์ออกมาฆ่าตัวตายกลางอากาศ เห็นแล้วสงสารลูกเมียครับ!