ทัก…ทายกันไปตามประสา ยกมือไหว้ขึ้นหน้าเราเกิดมาล่ะเป็นคนไทย
สิน…ทรัพย์รับเป็นน้ำใจ บอกว่าไม่เป็นไรเราน่ะคนกันเอง
ชิน…ชาไปกับความทุกข์ ถูกหมัดอัดกระแทกเหมือนตุ๊กตาล้มลุก
วัฒ…นธรรมใหม่ จัดให้เป็นระเบียบเหมือนกับรัตนตรัย

ทัก…ท้วง คงไม่อยากฟัง เพราะเสียงนกเสียงกาเสียงไก่จะทำให้ชาติพัง
สิน…เชื่อ ปล่อยมันเข้าไป ถ้าไม่อยู่ในระบบก็คงไม่ทำให้ชาติบรรลัย
ชิน…หน้า เก่ากันคร่ำคร่า เลยเปิดการค้าเสรีใช้โอกาสให้คุ้มค่า
วัด…กัน วัดที่ดัชนี ว่ากันแต่ประชานิยมของคนจนต้องเลือกคุณอยู่ดี

เคยไหม เดินบนฟุตบาทที่แสนแคบ (เพราะมีหาบเร่แผงลอยเต็มไปหมด) แล้วก็มีชายคนหนึ่งหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด

โอเค บุหรี่มันมีข้อเสียต่างๆ มากมาย (ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่ออกกฎหมายมาจำกัดสิทธิ์ห้ามสูบบุหรี่จริงไหม? ไม่ซิต้องบอกมากฎหมายคุ้มครองสิทธิ์ของคนไม่สูบมากกว่า) แต่ที่ไม่ค่อยเข้าใจพฤติกรรมของผู้สูบบุหรี่บางคนก็คือ “สูบบุหรี่แล้วทำไมต้องรำกระบี่วะ?” ทางเดินก็แสนจะแคบอยู่แล้ว เดินก็เดินช้า แล้วยังรำกระบี่ไปมาด้วยบุหรี่ที่คีบอยู่ในมือนั่นแหละ (เดี๋ยวก็รำดาบแข่งซะเลย)

สูบบุหรี่ สูบได้ ถ้าไม่เกะกะรบกวนชาวบ้านครับ (แต่ผมไม่ได้สนับสนุนให้สูบบุหรี่นะ)

ไม่ได้มาโฆษณาร้านอาหารนะ :) พอดีช่วงนี้มีโอกาส (หาเรื่อง) ได้กินอาหารจากร้านสองร้านนี้ ซึ่งเป็นของใครเราก็คงจะทราบ และก็เป็นร้านที่คล้ายๆ กัน คือเป็นบุฟเฟ่ต์อาหารญี่ปุ่น โดยร้านใหญ่มีแค่ 3 สาขา ส่วนร้านเล็กกระจายไปอยู่ตามศูนย์สรรพสินค้ากว่าสิบแห่ง

อาหารในร้าน ก็คล้ายๆ กัน มีส่วนของข้าวปั้นและซาซิมิและซูชิ (ปลาดิบ), ครัวเทปันยากิ (ย่าง), ครัวอาหารจีน (ผัด ต้ม เผา), โซนอาหารหม้อ, ชาบู, บะหมี่เย็น, ทาโกะยากิ, ติ่มซำ, ผลไม้, ขนมหวาน และเครื่องดื่ม แต่ปริมาณเมนูจะไม่เท่ากัน ร้านใหญ่มีของให้กินเยอะกว่ามากๆ และคุณภาพก็เหมือนจะดีกว่า (นิดหน่อย)

เมื่อวันพฤหัสที่แล้ว เป็นเหมือนการเปิดภาคการศึกษาย่อยๆ ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในกรุงเทพมหานคร แล้วก็บังเอิญว่าผมต้องเดินทางผ่านย่านโรงเรียนชื่อดังเพื่อกลับบ้านเสียด้วย

เมื่อวานเป็นวันสุดท้ายที่ผมได้ทำงานให้กับหน่วยงานของรัฐแห่งหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี

ผมแทบจะร้องไห้ทั้งวัน ไม่รู้จะเศร้าอะไรหนักหนากับการจากลา

ตอนเย็นก่อนถึงเวลาเคาะเลิกงาน ผมส่งเมล์ถึงผู้ร่วมงานทั้งหมดสามฉบับ ด้วยเนื้อหาที่ต่างกันและไม่เชื่อมโยงกัน
ผมได้รับเมล์ตอบกลับมาประมาณ 10 ฉบับ ซึ่งก็ค่อนข้างจะดีใจ (ก็ดีใจแหละที่อย่างน้อยก็ยังมีคนอวยพรกับการจากไปของผม)

วันนี้เป็นวันหลังจากวันสุดท้าย แต่ผมกลับคิดว่าผมยังมีสิ่งที่ไม่ได้ทำอีกมากมาย